در سال 1948 مردمی كه در دره‌های دور دست در ايالت پنسيلوانيای امريكا زندگی می‌كردند، همانند بسياری از افراد ديگری كه در مناطق كوهستانی دوردست زندگی می‌كردند، نمی‌توانستند برنامه‌های تلويزيونی را دريافت و مشاهده كنند. طيف فركانس خاصی كه به انتقال امواج تلويزيون اختصاص داده شده بود موجب شده بود دريافت برنامه‌های تلويزيونی تنها برای افرادی ميسر شود كه درمسير مستقيم ديد آنتن فرستنده قرار دارند.
برای حل اين مشكل آنتن‌هايی روی تپه‌ها نصب شدند و كابل‌هايی از آن آنتن‌ها به منازل كشيده شدند.

    اين سيستم كه از آنتن‌هايی با كابل‌های بسيار بلند متصل به آنها تشكيل می‌شد، مشكلات زيادی داشت، مثلا به علت طول زياد كابل‌ها، سيگنال در حال حركت در آنها مرتب ضعيف می‌شد و مجبور بودند در فواصل مناسب از تقويت كننده (Amplifire) استفاده كنند تا كيفيت تصوير بهتر شود، اما استفاده از اين تقويت كننده‌ها كه گاه تعدادشان در مسير خانه هر فرد به 30 تا 40 عدد می‌رسيد و معمولا با فواصل 300 متر نصب می‌شدند، محدوديت‌ها و مشكلاتی نيز در برداشت.

    اضافه شدن هر تقويت كننده به افزايش نويز می‌انجاميد. همچنين اگر به هر دليلی يكی از تقويت كننده‌ها از مدار خارج می‌شد، بيننده تصوير را از دست می‌داد. درواقع به اين دلايل، كاربران سرويس كابلی را به عنوان كيفيت نه چندان خوب تصوير و عدم اطمينان به كاركردش شناختند.

    استفاده از اين سرويس ادامه يافت و بتدريج كمبودهای آن جبران شد در سال 1972 اولين كانال pay per view راه‌اندازی شد. كه مشتركان مجبور به پرداخت پول به ازای هر فيلم يا برنامه ورزشی بودند. در سال 1975 انتقال امواج به آسمان رفت. در اين سال با قرار دادن يك ماهواره در مدار، سيگنال تلويزيونی ابتدا به ماهواره و سپس از طريق آن به سيستم‌های كابلی منتقل می‌شد. اما همچنان مشكلات استفاده از كابل همانند وجود تقويت كننده و نويز كاربران را آزار می‌داد. در سال 1976 سيستم جديد كابلی پايه گذاری شد. در اين سيستم از فيبرنوری به جای كابل استفاده می‌شد.

    البته فيبر در تمامی مسير جايگزين كابل نمی‌شد. بلكه از محل دريافت سيگنال‌های تلويزيونی تا همسايگی و نزديكی كابران فيبر جايگزين كابل می‌شد و ادامه مسير تا منازل را فيبر به عهده داشت. از آنجا كه فيبر همانند كابل، سيگنال را تضعيف نمی‌كند. لزوم وجود تقويت كننده به تعداد زياد از ميان رفت. به طوری كه تعداد تقويت كننده موجود ميان هربيننده تا مركز از 30 تا 40 عدد به حدود 6 عدد كاهش يافت. اين تعداد در سيستم‌هايی كه از سال 1988 به بعد ساخته شده‌اند. به يك يا دو تقويت كننده كاهش يافته است. كاهش شديد تعداد تقويت كننده‌ها باعث افزايش كيفيت و قابليت اطمينان سرويس كابلی شده است. به گونه‌ای كه تا اوايل دهه 90 نزديك به نيمی از منازل در امريكا به شبكه‌های كابلی متصل شدند.

    با افزايش استفاده از شبكه‌های رايانه‌ای و تبادل اطلاعات، اين شبكه‌ها رشد و گسترش خوبی داشته است و در حال حاضر، تعداد زيادی از كاربران را به خود جلب كرده است. ارائه دهندگان خدمات شبكه‌های رايانه‌ای و اينترنتی سعی كرده‌اند بسياری از سرويس‌ها را روی اين شبكه‌ها ارائه كنند، اما تا به حال نتوانسته بودند تصاوير تلويزيونی با كيفيت مناسب و خوب را در اينترنت ارائه كنند و بسياری از ارائه دهندگان و در يافت كنندگان خدمات، هر دو شبكه را مورد استفاده قرار می‌دادند. شبكه كابلی برای دريافت تلويزيون و شبكه اينترنت برای دريافت اطلاعات. اما از خبرها چنين برمی‌آيد كه باز هم غول دنيای نرم‌افزار، مايكروسافت، اقدام به حال اين مشكل كرده است. در نمايشگاه ITU Telecom كه حدود 10 روز پيش در ژنو برگزار شد. بيل گيتس خبر از تولد نرم‌افزار جديدی در شركت مايكروسافت داد. اين نرم‌افزار كه MicrosoftTV Platform Maketing Manager نام دارد و تا پايان سال 2004 ارائه خواهد شد، امكان ارائه تصاوير تلويزيونی با كيفيت استاندارد را روی شبكه اينترنت فراهم خواهد آورد. مايكروسافت می‌گويد كه با كمك فناوری فشرده سازی تصاوير كه در Windows Media Player9 به كار گرفته شده است. می‌توان رو ی خط با پهنای باند 1 مگابايت بر ثانيه، تصاوير تلويزيونی را با كيفيت استاندارد منتقل كرد. در صورت علاقه به دريافت تصاوير با كيفيت بسيار بالا به خطوطی با سرعت 4 تا 5 مگابيت در ثانيه نياز خواهد بود.

   مايكروسافت معتقد است با استفاده از اين روش تلويزيون اينترنتی به مراتب ارزانتر از تلويزيون‌های كابلی فعلی خواهد بود كه با استفاده از يك شبكع مجزا و فناوری فشرده سازی MPEG در حال كار هستند. از طرف ديگر، ارائه دهندگان خدمات و دريافت كنندگان آن، هردو از كار باشبكه مجزا خلاص می‌شوند و با يك شبكه تماس نيازهايشان را برآورده می‌كنند.

    كارشناسان معتقدند در صورت رواج اين فناوری كاربران زيادی به استفاده از خطوط پر سرعت اينترنت مثلا DSL روی خواهند آورد و اين امر، باعث گسترش و تقويت شبكه‌های دسترسی به اينترنت خواهد شد.

در دزفول پلی به نام پل قدیم وجود دارد كه همچون 2500 سال پیش تردد روی آن ادامه دارد در پایه های این پل سرب گداخته به كار رفته شده است . لازم به ذكر است این پل توسط سربازان رومی و شخصی با نام اندامشك رومی ساخته شده است و تا كنون هم چند دوره فقط مرمت شده است .